Καραβίς ή κάραβος(κατά τον Αριστοτέλη) Πανάρχαιο είδος εξαιρετικού εδέσματος αστακοειδούς , από την αρχαία Ελλάδα, την αρχαία Μεσοποταμία και την Αίγυπτο μέχρι σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο.
Λίγοι γνωρίζουν ότι τα ποτάμια και οι λίμνες μας ακόμα και σήμερα έχουν καραβίδες, ακριβώς γιατί λίγοι τις γνωρίζουν και τις ξεχωρίζουν.
Κι ακόμα λιγότεροι ξέρουν τι μεζές είναι ή ξέρουν να τις μαγειρεύουν.
Το είδος ενδημούσε και στις 6 λίμνες του Νομού μας και σε όλα σχεδόν τα ποτάμια μας.
Στις Πρέσπες κόβαν τις πετονιές από τα δίχτυα των ψαράδων, οι μεγαλύτερες καραβίδες.
Οι παλιότεροι Φλωρινιώτες θυμούνται τα «λουκούλεια» γεύματα , με τοπικό τσίπουρο, σε ταβέρνες και αυλές την εποχή της κατοχής και του μεσοπολέμου κι αργότερα, με τοπικές καραβίδες Φλώρινας, του γλυκού νερού, ποταμίσιες ή λιμνίσιες.
Το είδος αυτό δε διέλαθε της προσοχής των Γάλλων, ακόμα και των Ιταλών και Γερμανών (με φλωρινιώτικο τσίπουρο, τις τιμούσαν δεόντως ) , που τις θεωρούσαν ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ εξαιρετική λιχουδιά και μάλιστα υψηλών βασιλικών οίκων, Ευρώπης και Ρωσίας , όσο σχεδόν το χαβιάρι….
Και σήμερα είναι από τα πλέον εξαγώγιμα προϊόντα στις ίδιες χώρες , αναβιώνοντας (εμπορικά πιά) την ιστορία, να την πλασάρουμε σήμερα, όπως εμάς μας βολεύει, να γίνουμε εμείς εμπορικά «εισβολείς» στις δικές τους συνήθειες…
Είναι άλλωστε γνωστό ότι κάθε προϊόν που πουλιέται σήμερα διεθνώς, φέρει και ονομασία προέλευσης και πουλιέται μαζί με τον ανάλογο «μύθο» του και ξεχωριστές εικόνες πάνω στη συσκευασία , ανάλογα με την περιοχή εξαγωγής και εμπορικής στόχευσης.
Μια υπέροχη «γευσιγνωστική επίθεση» , με παράλληλη κρυφή τουριστική πρόσκληση, που κανέναν τους δεν θα αφήσει ασυγκίνητο.
Γεύση Ελλάδας, με αναμνήσεις συλλογικής μνήμης Ελλάδας, που σήμερα καλεί τους γευσιγνώστες, εμπορικούς πια, συμμάχους, ξανά ως συνδαιτημόνες φίλους.
Βεβαίως, τέτοιο εγχείρημα όπως το παραπάνω, απαιτεί αλλαγή στάσης και την απαραίτητη καθοδήγηση και στήριξη, πράγματα ξένα στον τόπο μας εδώ και πολλά χρόνια, εθισμένοι στις επιδοτήσεις και τις διαχειριστικές λογικές κρατικού και ευρωπαϊκού χρήματος , που από το 2014 θα αρχίσει να στερεύει.
Χρειάζεται πρώτα ξανά απόκτηση τεχνογνωσίας καλλιέργειας του παραπάνω είδους και παραγωγής των κατάλληλων ειδών καραβίδας στις απαραίτητες ποσότητες, με πρόβλεψη εξαρχής συσκευασίας και διάθεσης.
Σαφώς και απαιτούνται παράλληλα και αλλαγές στον τοπικό μας κοινό τσελεμεντέ (έχουμε; ).
Ας δούμε παρακάτω μερικά πρόσθετα σχετικά:
Kαραβίδες( υπάρχουν θαλασσινές και ποταμίσιες-λιμνίσιες)
Καραβίδα του γλυκού νερού στη Βεγορίτιδα (ΒΙΝΤΕΟ)
Eίναι χαρακτηριστικό ότι οι μνήμες από τις καραβίδες κράτησαν μέχρι τις αρχές τις 10ετίας του 1970 στη Βεγορίτιδα, οπότε και άρχισε η λήψη νερού και οι λοιπές εργασίες για τηλειτουργία των εργοστασίων της ΔΕΗ κλπ. Σήμερα οι καραβίδες κάνουν ξανά την επανεμφάνισή τους.
Oι καραβίδες έχουν δαγκάνες, σκληρό κέλυφος και μοιάζουν με μικρούς αστακούς. Στην αγορά υπάρχουν κυρίως κατεψυγμένες καραβίδες εισαγωγής, αλλά και φρέσκιες ντόπιες. Oι καραβίδες χωρίζονται -όπως και οι γαρίδες- σε νούμερα, ανάλογα με το μέγεθός τους. Ξεκινώντας από τις καραβίδες νούμερο 0, οι οποίες είναι οι μεγαλύτερες (από 200 έως 250 γρ. η καθεμία), μικραίνουν σε μέγεθος όσο μεγαλώνει το νούμερο. Oι καραβίδες νούμερο 4 είναι οι πιο μικρές (50 γρ. η καθεμία), ενώ η τιμή τους είναι αντίστοιχη του μεγέθους. Οι κατεψυγμένες ξεκινούν από περίπου 10 ευρώ και φτάνουν μέχρι 35 (οι μεγάλες), ενώ οι τιμές στις φρέσκιες καθορίζονται ανάλογα με την παραγωγή και την επάρκειά τους στην αγορά. H καραβιδόψιχα, που πωλείται στην αγορά και σερβίρεται ως μεζές σε αρκετά εστιατόρια, είναι αυθεντική ουρά καραβίδας (αν είναι απομίμηση λέγεται «σουρίμι» και θα πρέπει να αναφέρεται στη συσκευασία), είναι αποκλειστικά κατεψυγμένη και η τιμή της κυμαίνεται από 10 έως 35 ευρώ.Τρώγονται με σαλάτες και λαχανικά , με συνοδεία τσίπουρου ή λευκού κρασιού.
Καραβίδες θαλασσινές (πάνω φωτο)
Καραβίδες γλυκού νερού ( πάνω φωτο)
Οι καραβίδες γίνονται ότι και ο αστακός ή οι γαρίδες, ψητές, τηγανητές, σαγανάκια, σαλάτες με καραβιδόψυχα ή χωρίς κλπ.
Yπάρχουν 540 είδη καραβίδας, από την νανοκαραβίδα μέχρι τη γιγάντια καραβίδα και υπάρχουν πολλές μελέτες καλλιέργειας όλων των ειδών.
Επίσης υπάρχουν και γαρίδες του γλυκού νερού,ομοίως από νανογαρίδες μέχρι γιγάντιες γαρίδες , μάλιστα του γλυκού νερού.
Σχεδόν ότι υπάρχει θαλάσσιο, υπάρχει το αντίστοιχο του στο γλυκό νερό.
Δυστυχώς την εποχή της καταναλωτικής μας ευδαιμονίας, όπου ακόμα κι ο αγρότης αγοράζει από το σούπερ μάρκετ τα ζαρζαβατικά και τα γάλατά του, ακόμα και τα αυγά του, πολλά είδη έπαψαν να αποτελούν είδος παραγωγής ούτε για ιδιοκατανάλωση, πολύ περισσότερο ούτε για εμπορική εκμετάλλευση.
Πόσοι άραγε θυμούνται την κονσερβοποιεία των Πρεσπών;
Είναι αλήθεια ότι το εύρος των ειδών και των ποικιλλιών ενασχόλησης με την πρωτογενή παραγωγή , τυποποίηση και εμπορία της, είναι η πιο δυναμική πηγή πλούτου για την περιοχή μας, όσο και η πιο αναξιοποίητη…
Κων/νος Χ. Μπομπότας
